Гөззаллық жасасын қалмасын қуўрап
Манлайына сызып қалдырса әжим
Айнада тур нурдай көрдик жамалиң
Есерсоқлық пенен жасайсаң жалғыз
Ўақыт елеспесиз шеберлик пенен
Сергек бол сумырай пәнжесин салып
Лаплаған таж кийген басын көтерип
Музыкасаң лийкин сырлы сазасын
Жесир көз жасынан корқып итимал
Шыныңды айта бер кимде кеўилиң бар
Тез өскен киби тез солмақта дийдар
Сааттың шықылы ескертсе маған
Өзлигиңди жойтпа өмир бағында
Жулдызларға қарап мен ашпайман пал
Ҳайранбыз жасаў ҳәм өшиў арасын
Ўақыт алған болса қысқыға бизди
Cоншама бәлннтдур сән ҳәм шәўкетиң
Жайнаған жаздай ма ҳүсни-дийдарың
Арыслан тырнағын топырлап ўақыт
Түр-түсиң кәдимги ҳаялдай лийкин
Одаға рең берип яратқан дескен
Ким мени ғарры деп алдап тур айна
Ойнап жүрген ролин бурын кемиссиз
Көзим сүўретшидей ҳүсниңди сызды
Ким туўылса бахыт жулдызы жанып
Сен ҳәкимсең саған төледим салғырт
Мамық төсегимде жаным ҳәз етип
Тынышлық жанымнан алыс қол жетпес
Еслеп бахытсызлық жыллар азабын
Үнсиз сырлы ойлар ҳүкимине егер.
Жүреклер дүрсилин-тоқтаған қашшан
Сол азалы күни-сен таў шыңын
Қуяш уясынан шығып, таў шыңын-
Ўәде-бултсыз аспан еди қуяшлы
Қапаланба еслеп өткен гунанды
Мойынлайман бизлер бендемиз бөлек
Өз мийрасхорының ҳәр бир мәртлигин
Өзиң илҳамшисы болсаң гумансыз
Не деп сыпатларман сени нигарым
Ықылас ышқымды сен алғаның менен
Гейде тентеклигиң тутып баладай
Саған байланғаны оның ярым дәрт
Кирпиклер бириксе көз алдым рәўшан
Түйғыға топланып себи ойлардың
Жаратылыстың ол еки тийкары
Ҳасла келисе алмас жүрегим көзим
Биреўиниң дәрти бирине аян
Шығар болсам егер алыс мәнзилге
Cол қара күнлери (келмегей енди),
Буннан былай күтпей ҳеш зат жағымлы
Атымның адамға жақпас қылўасы
Қәлесем ғәзийне байлық алдырдым
Қандай сырлы қүдирет сени дөреткен
Гөззалық жүз есе көркейер тағы
Ҳүсниңди сыпатлап айтқан сөзлерим
Оян әй муҳаббат ! Алмаз тыйығың
Есиктиң алдында күтиў ханымды
Әй қуда пайызыңды сира буза алмас
Бул жақты әлемде болмай жаңалық
Теңиз толқынындай урынған қырға
Сениң айыбың ба елеслеп ҳүсниң
Өзимди-өзим сүйсем ынтығып әбден
Маған мегзеп егер қара кун туўса
Заман қандай липас киймесин мәгар
Егер мыс гранит жер менен теңиз
Өлимди шақырдым жаным шыдамас
Сора арсызлықтан батып иллетке
Гөззаллық бәҳәри доланған күнге
Сыртқы көринисинде көзге түсердей
Жаманласа емес сениң кемисиң
Шайыр өлген ўақта қайғыр ғыйланып.
Мени сүйгенлигиң ҳаққында айтып
Кеўилли ызыңның үнлер өшип
Кепилликке яки гиреўге алмай
Суўға қанған жердей аш көзим сеннен
Реңбе-рең өзгерис жаналық пенен
Шашыңғыздың ағын көрсетер айна
Жазсам музам дедим мен сени бәрҳа
Жүрген күнлериме сеннен йош алып.
Ол қай жыр ийеси, тилин пал етип .
Мени оз қолынан көмерсең, я мен .
Дәуир шайырлары шийрин сөз арнап
Ойлар едим: сениң ҳүсниң -келбетиң.
Сениң сенлигиңди ҳақыйқый дәлиллеп .
Соншелли жупыны ҳәм сақаў музам .
Оның жырлары ма, сүренлер сүрип .
Яқшы кетебер! Жоқ, иркеўге ҳақым .
Маған ғәзеп тигип, етип масқара
Қандай дақ салыппан садықлығыңа.
Егер менен анық кеўил сўытсаң.
Биреў хаслы затын мақтаныш етсе.
Хасла қутылмайсаң менен қашпа яр.
Өзгерсең де нәйлаж садық деп мудам
Ким зыянкес болып, етпесе зыян
Гунаңды бүркеўге шеберсең қандай
Биреў минлет сөйлер шеп минезиңди
Ярым сени көрмей өткен күнлерим
Қулпы дөнген апрель айырды бизди
Бийнепше гүлине мен еттим гийне
Қайда муза ? Берген парўазға илҳам
Эй ушқалақ муза, шынлықты неге
Сүйемен, лекин көп айтпайман қақсап
Рең бояўын жойтты бийшара музам
Ўақыт нышанлары хүсниге қысқы
Мени мәжүўсий деп атап жүрмегил
Сарп болған жыллардың түйдегин ашып
Қашан таўсылады демим мухаббат
Мақтап атағыңды көтермек ушын
Ўапасыз дей гөрме исениң
Рас ҳәр жақта бир жүрдим тентиреп
Кеўилсиз тәғдирди жазып маңлайға .
Өлсек дөҳметлердиң қызғын ғаўғасы
Көзим жан ишинде түскели айыра
Бул қалай басыма кийип алтын таж
"Будан артық сўйе алмайман" деппен
Болыўы ушын сүйген жуп жүрек қослас
Бар жақсылығыңды-көрсеткен маған
Иштей ашыў ушын татлы тағамға
Иштим бе дозақтың уўлы шербетин
Маған достым қатты тиккени қәҳәр
Гүналы болған жөн, таққаннан гүнә
Мен мүтәж емеспен кестеңе мийим
Саған ҳәкиммен деп, мақтанба дәўир
Болса сәўгилигим-табыс зүрияды
Патша тақтынан да бәлент таж тутыў
Қанаатлы бала сени көрип машақат
Гөззаллыққа баҳа берген ўақта
Ах, мениң музикам, сен етип машқы
Ким жойтса сап руўхын ҳәм де намысын
Жулдызға мегземес оның көзлери
Такаппир гөззаллар сыяқлы сен де
Қара көзлериңди сүйемен. Олар
Нәлет саған ҳүждан! болды қыянет!.
Демек ол-сеники.Енди тәғдирим
"Арзыў" деп исмимди қойса итимал
Көрисиўге кеўлиң соқпаса әдеп
Соқыр ышқым етти бизди де ләкат
Ҳақыйқатшылман деп, билмей ҳалымды
Алдаў қылығың ҳәм наҳақлығыңды
Зулымлық сыяқлы ақыл бол алық
Көзим сени сүйип , тартпас қайғыңды
Ышқым-гүнам мениң гәзебиң ҳақдур
Гейде мәкийен я қоразды услап
Тәғдир-ғам, шадлықтың бахтына демек
"Жеркениш туўдырар"-мине усы гәп
Бул гүналы жердиң орайы-жаным
Ышқым-сырқас жаным дәрт жәбирин тартар
Ўаҳ, ышқым айнытты көзимди, ҳалым
Мени сүймейсең деп, тағасаң гүнә
Ҳалсыз пайытымда болыўға басым
Мухабатың қызы болса да-ҳүждан
Билемен,гүнәкәр бул мухабатым
Тоғайдың ишинде көзи илинген
Ышқы пайғамбары дарақ астында .